विशालको ब्लग

जीवनका धेरैजसो मिठासहरू यसै मरेर जान्छ्न्- फगत एउटा प्रश्नले यसको अर्ध विराम लाग्ने जग्गामा पूर्ण विराम लगाउँछ । त्यो प्रश्न उहि चीरपरिचित हरिवंशले बोल्ने सवाद हो, "यसो गरे कसो होला ?" यै प्रश्न लाई सम्मान गर्नेहरू अघि लागिरहन्छ्न् जीवनपथमा अनी प्रश्नलाई नचलाउनेहरू रोकिईरहन्छन् यसै । जे होस् यो बेला मैले उठाउने विषय नेपालको सुदूर पूर्वको एक झलक हो । जहाँ न यो प्रश्नको बयान छ, न यसको न व्याख्या नै । बरु केहि तस्वीर हरू छन् त्यतैतिरका । हेरौं है त । The residence we occupied The imprint of elephant sole near our residence sunset Kalawalgudhi, name comes from it small pond and lotus sky through nut tree crops 

1 एउटा संयोग नै मान्नुपर्छ, मौसम खुल्नु, उडान सदाजस्तो ढिलो नभएर समयमा नै हुनु र म बसेको कुर्सी उत्तरतिर नै पर्नु । अर्को कुरा सायद नहुन पनि सक्छ तर मलाई लागेको चालकले त्यतैतिर उडाउनु । जे होस् सबै कुरा मिलेझैं भएको थियो र केही दिन अघि मात्र भारतका राष्ट्रपतिले बुद्ध एयरको विमानबाट नजर लगाएकै हिमश्रृंखलाहरुमध्येकै सेताम्मे हिमालका पंक्ति हेर्दै थिएँ म पुलकित हुँदै । ओहो चित्रकारले क्यानभासमा उतारेसरी ती दृश्यहरु  ज्यादै मनमोहक थिए । लहरै उभिएका विभिन्न आकारका हिमालहरुलाई म हतार हतार मेरो सानो हातेफोनको स्किृनमा कैद गर्न थालें । तस्वीरहरु उतिसारो स्पष्ट नहुन सक्छन् तथापि यो अंकमा तिनीहरुलाई स्थान दिनैपर्छ मैले । विमानस्थलबाटै देखिएको हिमाल (१)ले मलाई लोभ्याइसकेको थियो । जब उडान सुरु भएर जहाज आकासिन थाल्यो मेरो हर्षको सीमा रहेन । छेउको मान्छेको हातमा मजाकै आकारको स्मार्टफोन भए पनि मैले नलजाई हत्केलामै अट्ने फोन निकालेर क्लिक क्लिक पार्न थालिहालें हिमालका सुन्दर तस्वीरहरु (२,३,४) । 2 3 4 6 पहाड विकट छ, समस्याग्रस्त छ तर माथिबाट त सुन्दर पनि त रह...

अक्सर मान्छेहरु भेटीपाती , फूलअक्षता , दानदक्षिणा , हाँसकुखुरा नलिई मन्दिर जाँदैनन् । तर म पुगेको थिएँ -   केवल समय लिएर । किनकि मेरो भाकल पनि थियो एकघण्टा मन्दिरमै विताउने । फाट्टफुट्ट हिंडिरहेका मान्छेहरु , तीक्ष्ण लामो ध्वनिमा बजिरहेको घण्ट , पुकारामा लीन अधबैंसे मान्छेहरु , फूलपाती किन्न आग्रह गर्दै गरेका व्यवसायीहरु , " ल नानीबाबूहरु ज्योतिषी हेराउँ" भन्दै कराइरहेका पण्डितबाजे , उड्दै गरेका एक हूल सारौं , सेल्फी लिनको लागि अनेक एंगल मिलाउँदै गरेका एक प्रेमजोडी ।   हावामा हल्लिरहेका टुप्पोविहीन बाँसहरुजस्तै म पनि एक कुनामा स्थाना रहेर दृश्यहरु नियाल्दै थिएँ । "जुत्ता खोल्नुस् ।" कतैबाट हठात् आवाज आयो ।   मैले आवाज आएपट्टि हेरें । भरखर दाह्री फुल्न थालेको तिलचामले दाह्री भएको मान्छे मेरो छेवैमा थियो । "हैन, म मन्दिरभित्र पस्ने हैन । यहीं बस्ने त हो ।" मैले स्पष्टीकरण दिएँ । "तर पनि जुत्ता खोल्नुस् । तपाईंकै लागि भन्द...

काठमाडौंको सडक-सहरतिर दशैं हेर्ने रहर जागेर यसो निस्किएँ । एकहुल दशैं गाडीमा कोचाकोच कतै जाँदै थियो । स्यानो दशैं सडकको दायाँबायाँ उभिएर कराइरहेको थियो, "एक सय नव्बे, एकसय नब्बे ।" अर्को दशैंले छेउमा आएर सोध्यो, "सयमा दिने?" "मिल्दैन ।" पहिलो दशैंले मुख खुुम्च्याउँदै भन्यो । दोस्रो दशैं पनि निराशिएर फर्कियो । अलि पर्तिर ठूूलो भवनमा दुईतीनोटा दशैं खुुरुरु पसे । वातानुकूलित गाडीबाट सरर निस्किए ती दशैंहरू । तिनीहरूलाई हेरिरहेको अर्को दशैंले मुख मिठ्यायो । "कति हो भाइ?" अघि १९० भनिएको जिनिसको मूल्य सोध्यो । "३५०० हो, हजूरलाई ३२०० ।" केही नभनी किनबेच भयो । दशैंहरू छताछुल्ल कुदिरहेका थिए । स-साना देखि ठूूल्ठूला दशैंहरू । ......

कालजयी   को   नै   छ   र  ?  चिरस्थायी   को   नै   छ   र  ?  छोटो नै छ यो यात्रा ; अनि   यात्रामा सुनै - सुन कहाँ भेटिन्छ त ?  सुन्तलै    सुन्तला पनि भेटिने होईन ,   अङ्ग्रेजीमा त भनाइ नै छ , जीवनले कागती दिन्छ भने तिनै   रसिला कागतीहरू टिपेर स्वादिलो ' लेमन जुस ' बनाउनु रे ! हो नि !!!  लगभग मेरो यात्रामा पनि कहिले कागती , कहिले सुन्तला , कहिले भोगटे , कहिले जुनार   भेटिए   ।   सबै स्वादहरू , यादहरू , उन्मादहरू भेटिएका रहेछन् , सायद सबै ती समयका अंशहरूमा रसिला जुस मात्र बनेनन् होला , कहिले उत्पात गुलिया , कहिले साह्रै टर्रा   अनुभुतिहरू पनि सँगालिए होलान्   । सबै पात्रहरूलाई न्याय गर्न सकिएन होला । तर यो लम्बेतान यात्राको यस घडीमा पनि म स्मरण गरिरहेको छु ती   स्वाधीन   क्षणहरू ,   र तिनका स्नेही   साक्षीहरू ,   जसले एउटा रङ भरिदिए यो क्यानभासमा । ...